Westergo is één van de Friese Kwartieren. Het gebied omvat naast de kleistreek ten westen van de voormalige Middelzee, ook het westelijke deel van de IJsselmeerkust en een stuk veengrond in "it Lege Midden". Op de hogere klei in het noorden en in de voormalige Marneslenk overheerst de akkerbouw, op de lagere kleigronden en het veen, is het vooral Melkveehouderij.
Elf Friese plaatsen hebben zich dankzij de ligging aan handelsroutes tot stad kunnen ontwikkelen. Vooral een ligging aan het water was gunstig. Via het water was een levendige handel rond de Noordzee mogelijk. De eerste plaats die stadsrechten kreeg, was Starum (1118), de laatste was Boalsert (1455). Van de 11 steden liggen er 8 in Westergo. De steden zijn niet de grootste plaatsen in Fryslân maar hadden in de late Middeleeuwen een sleutelrol in de handel.
De meeste nederzettingen in het zeekleigebied zijn vroeg ontstaan als terpdorpen, vele zelfs al ver voor de Middeleeuwen. Markant element in een Terpdorp is de Kerk, vrijwel altijd dominant aanwezig in het centrum van het dorp, op de terp.
Staten en stinzen waren de huizen van de Friese Adel en welvarende families. Er stonden honderden in Fryslân. Vaak is niet meer over dan een naam op papier, een vermelding op een oude kaart of een afwijking in het patroon van de verkaveling. Ik beperk mij tot een selectie van enkele fotografeerbare sporen en objecten.
