Harlingen wordt een versterkte havenstad

Tijdens de middeleeuwen was de Zee rustig en kon de kwelder aangroeien. Halverwege de 12e eeuw kwam hierin verandering. Zware stormen teisterden de kust waarbij grote stukken land werden weggeslagen. Harlingen kwam aan zee te liggen. Dankzij het veel grotere oppervlak van de Zuiderzee had het water bij vloed nu de ruimte. De Marneslenk en Middelzee begonnen als gevolg daarvan dicht te slibben, ze konden relatief snel worden ingepolderd. Na het dichtslibben van de monding van de Ried moest nu al het water uit het achterland door de sluis bij Harlingen. Die kon de grote hoeveelheden water niet aan, regelmatige overstromingen waren het gevolg. Om het probleem op te lossen werden er drie spuisluizen in de noordelijke zeedijk aangelegd: bij Roptasyl, Seisbierrum (Liauckama State) en Koehool. Dankzij de positie als doorvoerhaven kon Harlingen fors groeien. In 1499 werd door Albrecht, hertog van Saksen de vesting "het Blokhuis" aan de westkant van de stad gebouwd, in 1503 werden de eerste houten havenhoofden aangelegd en in 1553 verrees het "Blauwhuis" op het Blokhuis. In het Blauwhuis zetelde de militaire staf, in de toren was een gevangenis.