De Doopsgezinde Vermaning in Boalsert.

Tijdens de reformatie ontstond rond 1520 in Zürich, Zwitserland een beweging van gelovigen die zich alleen als volwassenen wilden laten dopen. De beweging raakte bekend onder de naam "Wederdopers". De beweging raakte versplinterd waarbij sommige groepen hun doelen desnoods met geweld wilden bereiken. Door de weerstand en soms zware vervolging verspreidden de Wederdopers zich over Europa, veel zijn naar Amerika vertrokken. In Wytmarssum (5km noordwestelijk van Boalsert) had de katholieke priester Menno Simons sympathie voor de ideeën van de groep. Toen de radicale wederdoper Pieter Simons, de broer van priester Menno Simons, omkwam bij het beleg van Klooster Bloemkamp (Hartwert april 1535, 3km ten oosten van Boalsert), was hij aangedaan en teleurgesteld. De wederdopers hadden zich in het klooster verschanst om te ontkomen aan de vervolging door het Habsburgse bestuur. Na 10 dagen strijd werd Bloemkamp bevrijd en werden de overlevende Wederdopers geëxecuteerd.

Priester Menno Simons besloot in 1535 zich aan te sluiten bij de wederdopers maar volstrekt geweldloos te blijven. In 1540 werden de volgelingen van Menno Simons "Mennonieten" genoemd, in Nederland meestal de Doopsgezinden. De groep werd in Nederland gedoogd maar mocht niet openlijke kerkdiensten organiseren. Ze hielden daarom diensten in Schuilkerken. Dat waren onopvallende kerken die er uit zagen als woonhuizen of een stuk achter de rooilijn van de overige bebouwing stonden, soms zelfs helemaal achter de huizen verborgen. De kenmerken van schuikerken zijn nog steeds zichtbaar in de huidige Doopsgezinde kerkgebouwen.


Keywords: Ulrich Zwingli, Menno Simons, Mennonieten, Doopsgezinden, Bolsward, Vermaning, Reformatie, Kerk